Ev Yapımı Kokoreç

“Benim kızım 35’inden sonra buldu kendini” dedi. Pudra pembesi, rugan, boyumu 13 cm daha uzun gösteren ayakkabılarımı, dizlerimin 4 cm üzerindeki, küpür elbisemin altına giydiğimde ki bir kadının kendini en kadın hissettiği anlardan biriymiş minik ayaklarını, yüksek ökçelerin içinde hissedip şöyle bir yürümek. Hiç düz ayakkabıyla görmedim annemi, yürüyemem onlarla derdi. Geri geri gidiyor sanki vücudum. Apartman topuk dedikleri modelin en yükseğini giyerdi. İleri ileri yüksek ökçelerle gidilirmiş öğrendim. Haklıydı annem ; insanın kendini bulması, tanıması acılardan süzülerek oluyormuş meğer. Dik durmaya çalıştıkça güçleniyor, güçlendikçe var oluyor, var oldukça var ediyormuş! insan. Zaman var ediyormuş, bütün yoğunluğun içinde, bir yudum sevgiye.. Kahkaha var ediyormuş, nemli gözlerinde, hayat var ediyormuş, hayatın içinde.  Hayat var ediyormuş hesapsızca aktığı yürekte, gülen gözler var ediyormuş, gözlerinde.. gözlerimin gülen yanı diyormuş.  Her şey taklitmiş bu dünyada gerçeğini bir kez yaşayabilmek için defalarca tekrarlanan bir taklit. Bir kez gerçekleşmesi için defalarca kez edilen dua. Ve yüreğim yüreğine emanet sözü yankılanmışsa evrende ki evren kaydeder her sözü. Levh-i Mahfuz da kayıtlıdır her şey. Yoktur artık dönüşü. Ne diyordu Küçük Prens “Evcilleştirdiğimiz şeyden ölene dek sorumluyuz.”

“Yeminle kayıtlı adın
aşk hakkı zedelenmez

aldığı darbelerle

vurulduğu yerin başını bekler.

Yokluğunu bağışladığım,

varlığını bağışla bana,

tabiatımın müjde ağacı

seyrelt beni.

Yazısına talip olduğum kaderinle

gel ya da gelme”

“Zamanı etimle değil, ruhumla bildim.

Paha biçemem öğrendiklerime.

Bulut kadar muğlak, kanat kadar sade

Kendinden uçmanın ilmine erdim.

Hem ruhun hem bedenin telaşına

kaç gömlek dağlandı tende.

Sonuncusunu seninle giydim.

Gelirsen yolum genişler.

Gelmezsen hayalini severim.

Yanmaktan korkmam.

Ben bu aşka sağ çıktığım yerlerden geldim.  M.Mungan

İşte 35 inden sonra farkına vardığım güzelliklerden biri de kokoreç. Yıllarca ağzıma sürmedim. Neden yer insanlar hiç anlam veremedim. Bir gün kokusu cezbetti.. Yok dedim o baharatın kokusu. Sonra bir gün daha derken  tadına baktım. Yıllarca ne çok şey kaybetmişim meğer. Hele bu aralar her gün yesem bıkmayacağım sanki. Dün Migros’ta görünce almadan edemedim.  Mis gibi hazırlamışlar, dilim dilim de yapmışlar bana bir tek kızartması kalmış. Eğer rast gelirseniz mutlaka alın deneyin. dilerseniz tavada , dilerseniz fırının ızgarasında.. Yazlıkta da mangalda deneyeceğiz bakalım en lezzetlisi hangisi olacak.