Çörekotlu Kurabiye
Grinin Elli Tonu’nu okuyorum bu aralar. 14 Şubatta filmi vizyona girmeden artık bende okumalıyım dedim. Malum o bir fenomen. Çok satanlar listesinin tepesine yükseldi. Okumadan olmazdı. Yorumlara baktım biraz. Ürkütücü! Yazar hakkında söylenen sözlerden mi dersiniz, erotizmden başka bir şey içermediğinden mi.. Kim okudu bunca kitabi diye düşünmeden edemedim! Bundan önce de Paulo Coelho Aldatmak’ı okumuştum. Yıllar yıllar sonra bir Paulo Coelho kitabi.. İlki Simyacı’ydı elbette. Çok etkilenmiştim. Simyacı’da insanın kendine dair bir yolculuk vardı. Kendinden kendine.. Sonra, Piedra Irmağının Kıyısında Oturdum Ağladım.. Fark etmişti belki de kendi yetmiyordu bir ayna lazımdı kendini seyretmek için. Aşk; en yüce aynaydı. Aşkı yücelttik bir dönem sanırım. Onu dokunulmazlık tahtına koyduk. Dokunursak büyü bozulabilirdi. Kitabı okuyan herkes aşağıdaki satırları defalarca okumuş ve ruhuna işlemiştir diye düşünüyorum.
barajlar gibidir aşk, bunu biliyorum: bir zerre suyun sızabileceği bir çatlak bırakırsanız, bu su duvarları yavaş yavaş kemirir ve öyle bir an gelir ki, akıntının gücünü artık kimse denetleyemez. duvarlar yıkılacak olursa, aşk efendi olarak her şeye el koyar; neyi yapabilirim, neyi yapamam, sevdiğim kişiyi yanımda tutulabilir miyim, tutamaz mıyım, gibi sorular artık boşunadır; aşık olmak, denetimi elinden kaçırmak demektir.
Bir de beni çok etkileyen bir bölümü daha vardı. Hala hatırladıkça gülümserim.
Çocuk masallarında prensesler kurbağalara öpücük verir ve kurbağalar sevimli prenslere dönüşür. Gerçek yaşamdaysa, prensesler prensleri öper ve prensler kurbağaya dönüşür.
Yıllar sonra raflarda Aldatmak’ı gördüğümde önce almadım. Sonra kızımı doktora götürdüğümde bizimle birlikte randevu saatini bekleyen kadının elinde gördüm. 3 yaşındaki kızını doktora getirmişti O da. O gün okumaya karar verdim. Yine yorumlar kötü ama yine çok satanlar çok arananlar listesinde. Şimdi; Grinin 50 tonunu okurken anlıyorum da insanoğlu bir eksiğini daha gidermeye çalışıyor. Önce kendini bulmaya çalıştı , sonra baktı olmuyor kendini tamamlayacağı birini aradı. Ama O “biri” ilahlaştırabileceği biri olmalıydı. Tensel temas basitleştirebilirdi. Ama tekamül devam ediyordu. Yürek tatmin olmuştu. İnsan tamamlanmalıydı. Bu da ancak başka bir vücutla olabilirdi. Aşk iki vücudu birleştirmeliydi artık.Ve.. Bence, artık insanoğlıu; 2 insanın en ilahi buluşma yerinin yine insan vücudu olduğunu anladı. Ve fütursuzca o zevkin tadına varıyor. Yani bence yozlaşma değil tekamül var. Kabul edilse de edilmese yadsınamaz gerçek bu.
Bugün öğleden sonra yine bu kurabiyelerden yaparken içimdeki ses söyledi bunları. Yazacağım dakikaları iple çektim.
Kurabiyemize gelince;
Tatlı,tuzlu ve acının nefis birlikteliği kesinlikle. Daha ilk ısırıkta diliniz hepsinin ayrı ayrı tadını alıyor harika bir kombinasyonla beyninize bir ısırık daha al sinyalleri gidiyor. Sevgili Melis,” İsmet hanım kurabiye yer misiniz” dedi bir sabah ofiste. Asla hayır diyemeyeceğim bir soru bu. Sevgili Gülay yapmış. Hemen tarifi alınmalı ve yapılmalıydı. Gülay’a bu harika tarif için çok teşekkür ediyorum.
Malzemeler ;
- 150 gr. tereyağı
- 1 su bardağı çiçek yağı
- 1 çay bardağı çörek otu
- 1/2 çay bardağı toz şeker
- 1 yumurta (beyazı hamura, sarısı üstüne)
- 1 tatlı kaşığı mahlep
- 1 tatlı kaşığı pul biber
- 1 tatlı kaşığı tuz
- 1 paket kabartma tozu
- Aldığı kadar un
Yapılışı ;
- Un hariç tüm malzemeyi yoğurma kabına alın ve unu yavaş yavaş ilave ederek yoğurun. Hamur toparlandığında ve yumuşak bir hamur haline geldiğinde un ilave etmeyi kesin.
- Elinizle ceviz büyüklüğünde parçalar alıp yuvarlayın hafifçe üzerine bastırın. Yağlı kağıt serilmiş tepsiye dizin.
- Yumurtasını sarısını üzerine sürerek 180 derece önceden ısıtılmış fırında pembeleşene kadar pişirin.
