EV YAPIMI VİŞNE LİKÖRÜ
“Hayat nefesimiz kadar mı bilmem.. Ama eğer hayat sandığımız kadar ciddi birşey değilse.. Elini çıkarıyor hamurdan, onun da elleri perçem perçem hamur. ellerine bakıyor konuşurken, birbirine yapıştırıp açıyor hamurlu parmaklarını. Pencereden gelen sabah güneşine tutuyor elini, parmakları açıldıkça aralarında incelen hamura bakıyor. Kel kafası daha da kel görünüyor. “Ben ciddiye aldım biliyor musun ? ‘bedenini örteceksin dediklerinde , içimin içini örttüm. ‘inanacaksın’ dediklerinde , hücrelerimin… (Bir acıklı gülme girişimi) endoplazmik retukulumuna kadar inandım. ‘Devrim yapıyoruz’ dediler, gece gündüz Tahrir’de yattım,kayboldum,yok oldum, bir oldum… “
Durdu biraz , hamurları ufaladı avucunda, attı tencerenin içine, pencereden baktı dışarı, kel kafasını yine hamur teknesinin içine sarkıttı… “Dostluk , politika, aşk,evlilik, yaşamak… Hepsini ciddiye aldım yani” Döndü geriye, dinliyor muyum diye baktı. “Anladım” dedim. “endoplazmik retikulum!”
Hamur teknesine yine bastırmaya başladı elinin ayasıyla, yine tokur tokur ritmine döndü hamur.
“Ama sonra… Sanki … İnsanları iki paralel hayatı var. Ciddiye almıyorlar hiç bir şeyi aslında ve hepsi benden daha ciddiye alırmış gibi görünüyor. Devrimi de , aşkı da , örtünmeyi de, Allah’ı da, ölümü de… Sanki … Ne gibi hissediyorum biliyor musun ?”
“Kandırılmış gibi mi ?”
“Ama öyle üstten bir aldatılmak değil…”
“Nasıl peki?”
” ‘ Dünyadan atılmak’ demiş ya Madam Lilla, Öyle Mısır’dan , toplumdan , falan değil… GERÇEK DÜNYADAN ATILMIŞ GİBİ …”
Düğümlere Üfleyen Kadınlar / Ece Temelkuran
Yazıma, son zamanlarda okuduğum ve beni çok etkileyen bir kitabın can alıcı satırlarıyla başlamak istedim. Hayatı ciddiye aldım çünkü.. Yaşadığım her anı… Ve yaşamak mağduruyum çünkü.. en çok da hani o ciddiye alırmış gibi görünüp arkanızı döndüğünüzde birbirine bakıp kikirdeşen insanlar yüzünden.. Ve daha da önemlisi onlara pirim veren insanlar yüzünden.
Hani hep diyoırum ya bir sloganım var “İyi ki blog yazıyorum” diye.. Ben bu sayede üreten kadını tanıdım. İşinde üreten, evinde üreten, hayattan geri kalmayan, bakımından geri kalmayan, gezmekten geri kalmayan, dostluğun değerini bilen .. daha da artar bu liste eksilmez. O kadınlardan biri olan Bocuruk Blogunun sahibesi sevgili Elvancığım sayesinde tanıştım bu tarifle. O da Uçan Martı’dan almış orjinal tarifi. Sabır isteyen ama nefis bir lezzet.
Malzemeler ;
- 1 kg. vişne (5 kg’dan yaptım)
- 500 gr. toz şeker
- 12 adet karanfil
- 4 – 5 kabuk tarçın
- 1 su bardağı votka veya konyak
(Orjinal tarif bu ben biraz değiştirdim. 5 kg. vişneye 2 kg. şeker kattım ve fermantasyon tamamlanınca 70 cc 1 şişe cin ekledim.)
Yapılışı ;
- Vişnelerin saplarını ayıklayıp, çekirdeğini çıkarmadan yıkayın.
- Bir kavonoza bir kat vişne bir kat şeker yerleştirin. Kavonozun ağzını sıkıca kapatın. Üzerine tarih etiketi ekleyip, balkonunuzda bol güneş alan bir yerde 1 ay bekletin.
- 1 aylık güneşlenme sonrası şeker eriyip, vişneler suyunu bırakınca kabuk tarçın ve karanfilleri bir tülbent parçasına yada küçük mermerşahi torbalara koyarak kavanoza ilave edin. Tarçın ve karanfilin kokusunu likörün bünyesine alması için vişne kavanozunu 1 ay daha yine güneşte bekletin.Fermantasyonunu tamamlayan vişnelere votka, cin veya kanyak ekledikten sonra likörünüzü bir tülbent yardımıyla süzerek şişelere doldurun. Şarap rengi, berrak görüntüsü ve iştah açıcı keskin kokusuyla likörünüz içime hazır.
Yanına da bir fincan kahve ve bir dost sesi.. Ve siz gelin beni dinleyin. Ciddiye alın hayatı
Herkes ölürmüş de kimisi toprağa, kimisi yüreğe gömülürmüş…
3 Comments
merhaba birçok vişne likörü anlatan sayfalardan en makulü sizin sanırım. yalnız bi noktada aklımkarışdı bazı tarifde karanlıkda bekleme yapıyor bu nasıl bir yardım ltf
Merhaba,
Kesinlikle güneşte bekletiyorsunuz. Her yıl yapıyorum. Ve çok beğeniliyor.
şimdiden ellerinize sağlık.
Mrb, sizin tarifinizi az once yaptım gunese koydum. Bazı sitelerde 1hafta sonra kopurup gaz cıkısı oldugundan bahsediyor boyle birşey basıma gelmedi fakat gelirse diye yazıyorum. Ne yapöalıyım oneriniz var mi?
Tsk